αγαπητοί συνάδελφοι,

ο Σύλλογός μας έχει γίνει δέκτης καταγγελιών για περιπτώσεις στις οποίες εργοδότες καλούν τους εργαζομένους τους να αποδεχτούν υποχρεωτικές άδειες. Αυτό πρακτικώς σημαίνει ότι η εργοδοσία, για να διευκολύνει έναν δικό της προγραμματισμό, παράνομα και καταχρηστικά επιβάλλει στον εργαζόμενο ποια/ποιες ημέρες θα χρησιμοποιήσει το δικαίωμά του στην άδεια.

Σημειώνουμε καθαρά ότι η έννοια της υποχρεωτικής άδειας ΔΕΝ υφίσταται εν γένει στο ελληνικό εργατικό δίκαιο. Η άδεια πάντοτε συνομολογείται ανάμεσα σε εργαζόμενο και εργοδότη.

Αν μια επιχείρηση κλείσει με απόφαση του εργοδότη, τότε κάθε μισθωτός αμείβεται κανονικά. Ο εργαζόμενος ΔΕΝ είναι υποχρεωμένος να ζητήσει άδεια τις ημέρες εκείνες.

Ο εργοδότης έχει δικαίωμα να κλείσει τον χώρο εργασίας και να καλέσει τους εργαζόμενους να βάλουν άδεια μόνο στις ακόλουθες δύο περιπτώσεις (στις οποίες θεωρείται ότι έχει εξασφαλιστεί η ελεύθερη συναίνεση του εργαζόμενου):

α) εφόσον η επιχείρηση έχει ενημερώσει συγκεκριμένα τους εργαζομένους από την πρώτη στιγμή που έχουν υπογράψει σύμβαση εργασίας, δίνοντάς τους γραπτό κανονισμό εργασίας, ο οποίος ρητώς αναφέρει ότι ο χώρος εργασίας θα παραμείνει κλειστός κάποια/ες συγκεκριμένη/ες περίοδο/περιόδους του έτους.

β) εφόσον η επιχείρηση κατ’ έθος παραμένει κλειστή πάντοτε και συγκεκριμένα κάποια/κάποιες περίοδο/περιόδους του έτους, και συνεπώς νοείται γνωστή, πάγια τακτική της.

Αν ο εκάστοτε αρχαιολόγος εργάζεται για πρώτο έτος σε οποιαδήποτε επιχείρηση, ΔΕΝ είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τον τρόπο λειτουργίας της εταιρείας αν αυτή δεν έχει μεριμνήσει να τον ενημερώσει συγκεκριμένα.

Αν όμως ο εργαζόμενος έχει συμπληρώσει ένα έτος εργασίας στην οποιαδήποτε επιχείρηση, και η τελευταία έχει παύσει τις εργασίες της σε κάποια περίοδο/ περιόδους με συνέπεια στο παρελθόν, τότε νοείται ότι είναι γνωστή η πρακτική της στον εργαζόμενο.