ΥΠΠΟΑ: το μόνο υπουργείο που δανείζει τα δικά του για 25+25 χρόνια

και δανείζεται τα …δικά του για 4+4 χρόνια

Η κυβέρνηση και το ΥΠΠΟΑ, με εξουσία η οποία στην πραγματικότητα δεν τους έχει δοθεί ποτέ και από κανέναν, αποφάσιζαν τον Αύγουστο του 2019 να «δανειστούν»(!) για λογαριασμό της Ελλάδας, μια (λεηλατημένη από τους Γάλλους) μετόπη του Παρθενώνα, η οποία από το 1788 βρισκόταν στο Μουσείο του Λούβρου. Δεν βρίσκονται λοιπόν όλα τα διαρπαγμένα γλυπτά του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο…

Από Δελτίο Τύπου του ΥΠΠΟΑ με ημερομηνία 28/11/21 πληροφορούμαστε για νέα πρωτοβουλία του υπουργείου, αυτή τη φορά για να επαναφέρει θραύσμα (από τον λίθο VI) της ανατολικής ζωφόρου του Παρθενώνα, που σήμερα βρίσκεται στο Παλέρμο της Ιταλίας. Και στην περίπτωση αυτή, το ΥΠΠΟΑ, φρόντιζε εξ αρχής να καταστήσει σαφές ότι η επιστροφή του θραύσματος δεν θα είναι μόνιμη, ούτε και θα αναγνωριστεί κάποια κυριότητα στην ελληνική πλευρά, αλλά, και πάλι, θα δανειστούμε τα δικά μας, και μάλιστα με ορίζοντα 4+4 χρόνων, σύμφωνα με την ιταλική νομοθεσία. Επιπλέον «ως αντιδάνειο, η Ελλάδα θα διαθέσει στο Museo Archeologico Antonino Salinas, ακέφαλο αγαλμάτιο Αθηνάς, το οποίο στη συνέχεια θα αντικατασταθεί από ένα πρωτογεωμετρικό αγγείο».

Ας σημειωθεί ότι και για το κυρίως λεηλατημένο κομμάτι των Γλυπτών του Παρθενώνα που εκτίθεται, ήδη από το 1817, στο Βρετανικό Μουσείο (18 εναέτια αγάλματα, 15 μετόπες, καθώς και περίπου 50 λίθοι της ζωφόρου που καλύπτουν συνολικό μήκος 75 μέτρων), η πρόσφατη προσέγγιση του Πρωθυπουργού επαναλαμβάνει το ίδιο σκεπτικό ενός πρακτικού δανεισμού μας ή ενός ταυτόχρονου δανείου: «Στο τέλος της ημέρας, η διαφωνία μας δεν περιορίζεται στην ιδιοκτησία ή τη νομιμότητα» και «Η Ελλάδα είναι έτοιμη από την πλευρά της να επιτρέψει να εκτεθούν στο Βρετανικό Μουσείο κάποια από τα πλέον εμβληματικά δημιουργήματα παγκοσμίως, έργα τέχνης, που ουδέποτε έχουν βρεθεί εκτός Ελλάδας».

Γίνεται σαφές, ακόμη και στα μάτια του πλέον καλοπροαίρετου, ότι το μόνο χειρότερο από την γενική απραξία και αδράνεια της ηγεσίας του ΥΠΠΟΑ μπροστά στα μεγάλα προβλήματα του πολιτισμού, είναι …οι δράσεις του. Χρειάζεται να είναι κανείς καθηγητής νομικής για να κατανοήσει πως η αποδοχή μιας συμφωνίας δανεισμού αποτελεί αναγνώριση της κυριότητας εκείνου που δανείζει;

Θυμίζουμε ότι στο τέλος του 2020, το ΥΠΠΟΑ ψήφιζε τη δυνατότητα μακροχρόνιου (έως και 50 έτη!) δανεισμού ελληνικών αρχαιοτήτων σε Μουσεία και Συλλογές του εξωτερικού. Μάλιστα η αρχική νομοθετική πρόταση προέβλεπε δανεισμό διάρκειας ενός αιώνα(!).

Υλοποιώντας βέβαια κυβερνητικές κατευθύνσεις, το ΥΠΠΟΑ διεκδικεί σήμερα τον τίτλο του μοναδικού υπουργείου ευρωπαϊκής χώρας που ψηφίζει νόμο για να δανείζει ελληνικές αρχαιότητες για μισό αιώνα, την ίδια ώρα μάλιστα που συμφωνεί να «δανείζεται» υπό σφιχτούς όρους χρονικής διάρκειας, και προϋποθέσεις αντιδανείων, τις πλέον κλασικές και πλήρως αναγνωρισμένες και ταυτισμένες αρχαιότητες του τόπου.

Ζητάμε

Να επιστραφούν τα γλυπτά του Παρθενώνα στον τόπο που δημιουργήθηκαν, στον τόπο από τον οποίο εκλάπηκαν!

Να αποκατασταθεί η αυθεντικότητα και η ενότητα του εμβληματικού συνόλου του γλυπτού διακόσμου του Παρθενώνα!

Δεν «δανειζόμαστε» τα δημιουργήματα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς! Η επαναφορά τους είναι υποχρέωση, όχι παραχώρηση, της Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας!

Να προστατέψουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά!

(με αφορμή την τύχη νεολιθικού κτηρίου στο Γυαλί Νισύρου)

Ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων (Σ.ΕΚ.Α.) εκφράζει την απογοήτευσή του για μια ακόμη απόφαση (επισυνάπτεται) του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου: στα τέλη Σεπτεμβρίου το ΚΑΣ, έπειτα από γνωμοδότηση της πλειοψηφίας του, ενέκρινε απόσπαση και μεταφορά νεολιθικού κτηρίου που βρίσκεται στο Γυαλί της Νισύρου.

Φαίνεται ότι από τα προϊστορικά κατάλοιπα των Δωδεκανήσων μέχρι τις βυζαντινές αρχαιότητες στη Βενιζέλου η μοίρα των αρχαιοτήτων είναι πλέον κοινή, και οι εργολαβίες των μεταφορών πλήττουν όλα τα μνημεία ανεξαρτήτως περιόδου, υποβάλλοντάς τα σε τεμαχισμό. Τώρα, και τα μνημεία της 4ης χιλιετίας π.Χ. 

H απόσπαση του νεολιθικού κτηρίου στο Γυαλί, του μόνου που έχει απομείνει από τη σημαντική νεολιθική εγκατάσταση της 4ης χιλιετίας π.Χ. στο κομβικής σημασίας αυτό νησί του Ανατολικού Αιγαίου, στους δρόμους που διακινούνταν ο οψιανός από τις Μικρασιατικές ακτές και ειδικότερα από τη χερσόνησο της Κνίδου στη Δωδεκάνησο και το κεντρικό Αιγαίο, με σκοπό μάλιστα και επίκληση στη «διάσωσή του», αποτελεί ένα ακόμη μη αναστρέψιμο έγκλημα σε βάρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η εικόνα και μόνον του κτηρίου (επισυνάπτεται), δείχνει ότι κάθε σκέψη για μεταφορά του ενέχει ολέθριους κινδύνους, ενώ αρκεί μία απλή επίσκεψη στον χώρο για να διαπιστώσει κανείς ότι, στη θέση που τώρα βρίσκεται, το κτήριο δεν κινδυνεύει.

Συνεπώς, μοναδικός λόγος για την απόσπαση (διάλυση) του μνημειακού αυτού συνόλου φαίνεται να απομένει η επέκταση γειτονικού λατομείου, η οποία αποτελεί εξάλλου και το ένα από τα δύο σκέλη του υποβληθέντος αιτήματος από τον δήμο Νισύρου. Η επέκταση θα φέρει στο φως προφανώς και άλλα «ενοχλητικά» προϊστορικά κατάλοιπα, τα οποία θα εμποδίσουν για μία ακόμη φορά την «ανάπτυξη»! 

Σημειώνεται ότι η θέση για την προτεινόμενη μεταφορά των διαλυμένων λίθων του εν λόγω νεολιθικού μνημείου στη θέση Κάστρο, συμπίπτει με άλλη αρχαία θέση  μεταγενέστερης περιόδου, επάνω στην οποία (και χωρίς να έχει προηγηθεί εκπόνηση μελέτης για τον τρόπο και κυρίως τη δυνατότητα ή μη απόσπασης/μεταφοράς του νεολιθικού κτηρίου), δρομολογείται η τοποθέτηση ενός μνημείου αρχαιότερης περιόδου! Με τον τρόπο αυτόν το ΚΑΣ πετυχαίνει να αλλοιώσει ταυτόχρονα την αυθεντικότητα όχι ενός, αλλά δύο μνημείων.

Αποδοκιμάζοντας την παγκόσμια αυτή πρωτοτυπία, η οποία πραγματοποιείται σε βάρος ενός τόπου που έχει την τύχη να κρατάει στα σπλάχνα του αρχαιότητες και κατάλοιπα από πολλές χρονικές περιόδους, από τα προϊστορικά μέχρι και τα νεότερα χρόνια, καταγγέλλουμε την απόφαση του ΚΑΣ καταρχάς στα σωματεία του Πολιτισμού, στην ελληνική και διεθνή επιστημονική κοινότητα, στην τοπική κοινωνία της Νισύρου και των Δωδεκανήσων, αλλά και σε όλο τον ελληνικό λαό που παρακολουθεί την πολιτιστική του κληρονομιά όλο και πιο συχνά να τεμαχίζεται, να αποσπάται, να εγκιβωτίζεται.

Φωτο κτηρίου  Απόφαση

Πλέον για τα αρχαία αποφασίζει το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών

(με αφορμή τις εξελίξεις στο Καστέλλι Ηρακλείου)

Η απόφαση του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών (ΥΠΟΜΕ) της 27ης Οκτωβρίου (συνημμένο) που αφορά στην ανάγκη πρόσληψης προσωπικού για την αντιμετώπιση των αναγκών κατασκευής του αεροδρομίου στο Καστέλλι Ηρακλείου, επαληθεύει όσα έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν ως Σύλλογος:

α) Ο αριθμός των αρχαιολόγων (και του λοιπού προσωπικού) δεν κρίνεται με βάση τις ανάγκες της ανασκαφής και των σημαντικών ευρημάτων. Δεν αποφασίζεται καν από το υπουργείο Πολιτισμού και την αρμόδια ΕΦΑ Ηρακλείου. Το ΥΠΟΜΕ είναι εκείνο που αποφασίζει πόσοι θα προσληφθούν, μειώνοντας προκλητικά τον αριθμό των συμβασιούχων αρχαιολόγων προς πρόσληψη από 24 (που προβλέπονταν τον Μάιο του 2021, και μάλιστα για εργασία σε σκάμματα με 90 εργατοτεχνίτες) σε μόλις 14 (για εργασία σε σκάμματα με 100 εργατοτεχνίτες).

β) Με πρόχειρο τρόπο σε επίπεδο αιτιολόγησης της απόφασης, μεταξύ άλλων αναφέρεται ως τμήμα του «ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου προσλήψεων για έργα που χρηματοδοτούνται από το Π.Δ.Ε.» τόσο ο περιορισμός «υπέρβασης 8μηνης απασχόλησης εντός διαστήματος 12 μηνών» όσο και ο περιορισμός «συνολικής απασχόλησης 24 μηνών». 

Είναι περιττό να αναφερθεί ότι ο 24μηνος περιορισμός έχει καταργηθεί από το 2012, ενώ στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών, όταν θέλησε η ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, κατέστη δυνατή η παράκαμψη και του 8μηνου περιορισμού. Γιατί έχει ανάγκη το ΥΠΟΜΕ να παρουσιάσει τόσα προσκόμματα;

γ) Επιπλέον, η απόφαση του ΥΠΟΜΕ προδικάζει την αδυναμία της ΕΦΑ Ηρακλείου να πραγματοποιήσει προσλήψεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί («Οι διαδικασίες που απαιτούνται για την επαναπροκήρυξη νέων θέσεων εργασίας εκ μέρους της Εφορείας, είναι χρονοβόρες» ... «Παρά τη δέσμευση της ΕΦΑ Ηρακλείου να προχωρήσει τις ως άνω διαδικασίες το αμέσως επόμενο διάστημα, υπάρχει κίνδυνος να βρεθεί το αρχαιολογικό έργο με ελάχιστο και ανειδίκευτο προσωπικό μέχρι και μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας των προσλήψεων»). Δίκιο έχει το ΥΠΟΜΕ, απλώς ξεχνάει να σημειώσει ότι όταν στην προσφερόμενη εργασία η (συχνά δίμηνη) καθυστέρηση πληρωμών έχει γίνει μόνιμο καθεστώς, είναι εύλογο, τόσο οι εργατοτεχνίτες όσο και οι αρχαιολόγοι να προτιμήσουν να «πάνε για ελιές» παρά να είναι έρμαια της κακοπληρωσιάς και της αντεργατικής σύμπραξης των δύο υπουργείων.

δ) Πρόθεση του σκεπτικού του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών είναι να «φουσκώσει» την αδυναμία του ΥΠΠΟΑ να προσλάβει προσωπικό με αυτεπιστασία, και τελικά να υποδείξει ως αναγκαία την πρόσληψη προσωπικού από την ανάδοχο ΤΕΡΝΑ Α.Ε. (η οποία βέβαια δεν θα βγει ζημιωμένη, καθώς όλες «οι σχετικές δαπάνες θα καταβληθούν απολογιστικά από την ΕΥΔΕ/ΚΣΕΣΠ προς την Εταιρεία
“Νέος Διεθνής Αερολιμένας Ηρακλείου Α.Ε.” για τον Κατασκευαστή ΤΕΡΝΑ Α.Ε. κατόπιν έγκρισης των μηνιαίων καταστάσεων απασχόλησης του προσωπικού από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλείου»). Ας τοποθετηθεί τώρα μπροστά στο πρόβλημα το Γραφείο Μεγάλων Έργων, το οποίο, στο ερώτημα (πριν την έναρξη των εργασιών περίπου πριν 2-3 χρόνια) για το καθεστώς με το οποίο θα γίνουν οι εργασίες στο Καστέλλι, απαντούσε με κατηγορηματικό τρόπο: «Το συζητάτε; Μα φυσικά με αυτεπιστασία! Είναι μεγάλο δημόσιο έργο!».

Όχι, δεν είναι το ίδιο να εργάζονται οι αρχαιολόγοι και όλο το λοιπό προσωπικό με εργοδότη τους την ΕΦΑΗ ή την ΤΕΡΝΑ (ας σημειωθεί πως το ίδιο το ΥΠΠΟΑ δεν αναγνωρίζει μισθολογικά στις προκηρύξεις του την προϋπηρεσία των υποψηφίων του στα ιδιωτικά έργα). Η καταστρατήγηση της αυτεπιστασίας από την πλευρά των ΥΠΟΜΕ και ΥΠΠΟΑ έχει βασικούς ζημιωμένους τους εργαζόμενους και τις αρχαιότητες. Αν το ΥΠΟΜΕ αδιαφορεί ειδικά για τις τελευταίες, το ΥΠΠΟΑ είναι διπλά υπόλογο για την παραίτησή του και εγκατάλειψη της αποστολής του.

Έτσι λοιπόν, τα δύο υπουργεία μεθοδεύουν την άρση της αυτεπιστασίας ανασταίνοντας τον 24μηνο περιορισμό, και ρίχνοντας προειδοποιητικές βολές για τις ευθύνες που θα συνοδεύσουν τυχόν καθυστερήσεις (οι οποίες θα οδηγήσουν σε οικονομικές ποινές του δημoσίου υπέρ του αναδόχου), στη γραφειοκρατία και το (υποτιθέμενα) ανειδίκευτο προσωπικό. Με τους σχεδιασμούς τους, περίπου οι μισοί από τους νυν, πλέον ειδικευμένους αρχαιολόγους, θα χάσουν τη δουλειά τους, καθώς διαπιστώνεται ότι οι ανάγκες των αρχαιολογικών εργασιών είναι περίπου οι μισές από αυτές που διαπιστώνονταν πριν 5 μήνες…

Ο Σύλλογος Εκτάκτων αρχαιολόγων βρέθηκε την Πέμπτη, 18 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο «συμφιλιωτικής διαδικασίας του ΟΜΕΔ», απέναντι στο ΥΠΠΟΑ (το οποίο κάλεσε σε στήριξή του το ΥΠΟΜΕ!) και την ΕΦΑΗ, για τις αντεργατικές πρακτικές που ήδη έχουν επιδείξει στο έργο κατασκευής του αεροδρομίου στο Καστέλλι. Δυστυχώς, από την πλευρά τους δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση για ένα τέρμα στους αντεργατικούς σχεδιασμούς. Ως Σύλλογος, ζητώντας την ενεργοποίηση των μελών μας, θα εξαντλήσουμε κάθε προσπάθεια κόντρα στις πρακτικές και τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται από την αντεργατική συνεργασία ΥΠΠΟΑ-ΥΠΟΜΕ.

Ζητάμε

να σταματήσει η αντεργατική συνεργασία και πρακτικές των ΥΠΠΟΑ-ΥΠΟΜΕ!

όχι στην καταστρατήγηση και την πρακτική κατάργηση της αυτεπιστασίας!

να αρθούν οι αντεργατικοί χρονικοί περιορισμοί στην εργασία μας!

όχι άλλες απολύσεις εργαζομένων!